Historia Grabowca, R Kulik – W 1827 roku Skomorochy, miejscowość prywatna, leżała w województwie lubelskim, w obwodzie i powiecie hrubieszowskim, należała do parafii rzymskokatolickiej w Grabowcu, miała 38 domów i 188 mieszkańców. Odległość miejscowości od Hrubieszowa wynosiła 3 ¼ wiorsty. 22 kwietnia/4 maja 1844 roku dobra zostały określone następująco: „Dobra te położone są w Okręgu Hrubieszowskim Gubernii Lubelskiej o mil 3. od miasta Hrubieszowa, o milę od Wojsławic, o ½ mili od miasta Grabowca, mają rozległości w ogóle około morgów 60. Jednego włościanina ciągłego i dwóch pieszych, budynki gospodarskie drewniane, wysiewu pszenicy korcy 4 garcy 24, żyta korcy 7 i odpowiednią ilość zasiewów jarych, dochód z propinacji wynosi rocznie rubli sr. 15. Na podstawie wyroku Trybunału Cywilnego Guberni Lubelskiej z dnia 29 grudnia 1843/10 stycznia 1844 roku majątek powyższy powinien być sprzedany na zasadzie licytacji. Planowano zacząć licytację od 1025 rubli srebrnych, którą to kwotę małżonkowie Piotrowscy ofiarowali dać. Były to dobra których prawo własności należało do: sukcesorów (następców) Kajetana Żurawskiego Skomorowskiego, a mianowicie Adama Żurawskiego Skomorowskiego, po którym spadek za wakujący uznano, sukcesorów Klary z Żurawskich Skomorowskiej, a mianowicie Marianny z Skomorowskich Czarnołuskiej, czyli jej spadkobierców Jordana Walentego Skomorowskiego i Anieli ze Skomorowskich Piotrowskiej, czyli jej prawonabywców Feliksa i Juli Piotrowskich, sukcesorów Anny ze Skomorowskich Tustanowskiej, to jest Józefa, Antoniego i Marcina – braci Tustanowskich