Szematyzm Królestwa Galicyi – 1912 praktykant w C.k. Starostwie w Kosowie, 1912 nauczyciel w Szkole ludowej pospolitej w powiecie zaleszczyckim, 1913 szkoła męska 7-klasowa w Zaleszczykach. Wojsko – 1923, oficer zawodowy, kapitan w 74 pułku piechoty; p. o. Komendanta Kadry Baterji Zapasowej; 1924, oficer zawodowy, kwatermistrz w74 pułku piechoty; 1928, ur. 23.5. 1889, major w 49 Pułku piechoty, Dowódca I batalionu, Odznaczony krzyżem walecznych. Internet – Zaleszczyki, kpt. piech., zginął w II wojnie światowej, Sucha-Bezwodna, obl. Gorki. Internet – lublinieckie ślady Major Dyonizy Tustanowski urodził się 23 maja 1889 roku w Zaleszczykach jako syn Piotra i Teodory z domu Kumanowska.W roku 1923 w stopniu kapitana pełnił funkcję p.o. Komendanta Kadry Batalionu Zapasowego. W roku 1924, już w stopniu majora, został kwatermistrzem pułku. Figuruje w spisie oficerów 74 PP na rok 1925 w stopniu majora. Odznaczony został „Krzyżem Walecznych” za udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. Według zachowanego zdjęcia służył w 49 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Kołomyi. Najprawdopodobniej służył w nim aż do czasu przejścia na emeryturę. Po przejściu na zasłużoną emeryturę zamieszkał w rodzinnych Zaleszczykach. Tam zastała go wojna. Po wkroczeniu Sowietów został aresztowany i wywieziony w głąb Rosji. Rodzina nie otrzymała żadnej informacji o jego losie. Według niepotwierdzonych wiadomości poniósł śmierć w więzieniu w Starobielsku w 1941 roku. Według postanowienia Sądu Grodzkiego z Lublińca z 7 stycznia 1948 roku, na wniosek żony Gertrudy, majora Tustanowskiego uznano jako zmarłego z dniem 9 maja 1947 roku w zgodzie z obowiązującą wówczas ustawą. Postanowienie podpisał sędzia ś.G. Władysław Grabowski. W świetle nowych możliwości są czynione poszukiwania co do losów majora Tustanowskiego. Stowarzyszenia „Rodzina Wojskowa 74 GPP” wystosowała do IPN Warszawa, Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w Warszawie oraz do Muzeum Katyńskiego pisma z prośba o pomoc w odszukaniu jakichkolwiek wiadomości dotyczących majora Tustanowskiego, jego pobytu w sowieckim więzieniu oraz o ewentualnej przyczynie jego śmierci. Żona majora Tustanowskiego Gertruda Tustanowska zamieszkała po wojnie w Koszęcinie. Zmarła w 1977 roku i jest pochowana na Cmentarzu Parafialnym w Lublińcu.